Κατά τη διάρκεια του ’21, όταν οι χιλιάδες στρατιώτες της Αιγύπτου (σύμμαχοι των Οθωμανών) διέλυαν τα πάντα στο πέρασμά τους υπό την αρχηγία του Ιμπραήμ, ο στρατηγός Μακρυγιάννης με 200 άντρες στάθηκε απέναντί τους στην τοποθεσία Μύλοι, στην Πελοπόννησο. Κι όταν τον ρώτησε ο Γάλλος ναύαρχος Δεριγνύ, τι κάνει εκεί (είναι αδύναμες οι θέσεις, δε θα νικούσαν με τίποτα), ο Μακρυγιάννης απάντησε: “Κι αν είμαστε ολίγοι στο πλήθος του Μπραϊμη, παρηγοριόμαστε μ’ έναν τρόπο. Ότι η τύχη μάς έχει εμάς τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθε και έως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Και όταν κάνουν αυτήνη την απόφαση, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν“.